In mijn werk als coach kom ik het regelmatig tegen: mensen die een aanvraag doen voor coaching moeten vaak lang wachten op goedkeuring voor een gemeentelijke vergoeding. Uiteraard is het geweldig dat deze mogelijkheid er is, maar de wachttijd bedraagt gemiddeld 8 tot 12 weken. Daarna volgt er nog een gesprek met een consulent. Dit zijn allemaal noodzakelijke stappen om goede ondersteuning te bieden.
Maar wat als iemand al lang heeft gewacht? Misschien omdat ze eerst wilden proberen het zelf op te lossen, particulier hulp hebben gezocht, of simpelweg nog niet in de ‘hulpvraag-modus’ zaten. En nu is het moment daar: ze trekken aan de bel en coaching zou eigenlijk meteen wenselijk zijn.
Sommige mensen weten ook gewoon niet waar te beginnen. Het aanvragen van een vergoeding via de gemeente kan ingewikkeld zijn, en daar hebben ze soms extra ondersteuning bij nodig.
De meeste mensen kunnen de coaching in de tussentijd zelf betalen, maar sommigen niet. Dat is helemaal niet erg, maar het maakt de start van de coaching wel lastiger. Helaas kan ik als coach (nog) niet zeggen: “Ik doe het gratis.”
Mocht jij nu denken: *Ik doneer een sessie*, dan kan ik deze inzetten aan het begin van een coaching traject voor iemand die de kosten niet zelf kan dragen.
Wil je dat ik een kaartje met jouw naam geef bij de eerste coachsessie? Of wil je dat het volledig anoniem blijft? Jij kiest.
Wat krijg jij ervoor terug?
✔️ Je draagt actief bij aan een nieuw normaal voor iemand die coaching nodig heeft.
✔️ Je helpt iemand zonder vast te zitten aan een abonnement of ongevraagde telefoontjes.
✔️ Je maakt iemand met een klein budget ontzettend blij.
✔️ Je bouwt mee aan een backup systeem “buiten” het huidige zorgsysteem. Met als doel elkaar te kunnen versterken.